Bahasa
pencetak 3D, juga dikenali sebagai pencetak tiga dimensi (3DP), ialah sejenis mesin teknologi pembuatan kumulatif, iaitu teknologi prototaip pantas. Ia berdasarkan fail model digital, menggunakan bahan lilin khas, serbuk logam atau plastik dan bahan pelekat lain untuk mencetak lapisan bahan pelekat untuk membuat objek tiga dimensi. Pada masa ini, pencetak 3D digunakan untuk membuat produk. Teknologi membina objek dengan mencetak lapisan demi lapisan. Prinsip pencetak 3D adalah untuk meletakkan data dan bahan mentah ke dalam pencetak 3D, dan mesin akan membuat lapisan produk demi lapisan mengikut program.
Perbezaan terbesar antara pencetak 3D dan pencetak tradisional ialah "dakwat" yang digunakannya adalah bahan mentah sebenar. Terdapat banyak bentuk susun lapis nipis, dan jenis media yang boleh digunakan untuk mencetak adalah pelbagai, daripada pelbagai plastik kepada logam, seramik dan bahan getah. Sesetengah pencetak juga boleh menggabungkan media yang berbeza untuk menjadikan objek bercetak keras pada satu hujung dan lembut pada hujung yang lain.
1. Sesetengah pencetak 3D menggunakan kaedah "inkjet". Iaitu, lapisan bahan plastik cecair yang sangat nipis disembur pada dulang acuan dengan muncung pencetak, dan salutan ini kemudiannya diletakkan di bawah cahaya ultraviolet untuk rawatan. Selepas itu, dulang acuan menjatuhkan jarak yang sangat kecil untuk lapisan seterusnya disusun.
